«قارعالداق» اتىنداعى سيلىقتى شىعارما اۋدارما باسەكە جارىسىندا سيلانعان شىعارمالار(3)

2013.12.11 17:03  

　　 كۇن

　　احمەت ەمين (ەگيپەت)

　　تەرەزەنى اشىسىممەن جاناردى جاسقاندىراتىن جاقۇتتاي كۇن نۇرى قۇجىراعا ساۋ ەتىپ قۇيىلدى،ونىمەن قوسا جالىندى تىرشىلىك تىنىسى مەن ومىرشەڭ كۇش تە باعىشتالعان – دى،مەن دە سودان تۇلا بويىمنىڭ بالبىراي جىلىنعانىن سەزىندىم. كۇن كوزىن كورۋدەن بۇرىن تۇرمىسىمدى تۇنجىراعان ءتۇن تورلاپ،سۇركەي باسىپ،ءبارى بايانسىز سەزىلەتىن.

　　قىس كەزىندە تاعى نەنى كۇنمەن سالىستىرۋعا بولسىن نەمەسە كۇننەن اسىرا ماقتاۋعا قالاي ءدات بارسىن؟قىزىل شۇناق اياز ءتىسىمىزدى ساقىلداتىپ،تەرىمىزدى تىرىستىرىپ،دەنەمىزدى قۇرىستىرىپ سودان ارەڭ وتتى كورگەنىمىزدە ونىڭ لاۋلاعان جالىنىنا جالما – جان قاقتالۋعا شاق قالار ەدىك.

　　ۇلى تابيعاتتىڭ سىرىنا ءتىل جەتپەيدى. دەي تۇرعانمەن دارالاپ دارىپتەۋگە ءتيىستىسى ــ كۇن. جىلدىڭ ءتورت ماۋسىمىندا دا كوركەم ول، جازدا ايتسايشى، دەگەنمەن ەڭ كەرەمەت كەزى تاعى دا قىس كەزى دەر ەدىك.

　　جازدا ونىڭ كوركەمدىگى جەر ءجۇزىنىڭ ايباتىن اسىرۋمەن، ىلعي دا ءوز قالپىندا كورىنەتىندىگىمەن بەينەلەنەدى.

　　ءبىز وعان تابىنامىز،ودان يمەنەمىز،ءتىپتى تايساقتايمىز دا، ءبىراق ول جۇرەك تۇكپىرىمىزدەن تيتتەي دە قيا الماستاي مىقتاپ ورىن العان. كەيدە قاھارلانىپ تا الادى، الايدا سول قاھارىنىڭ ىشىندە قامقورلىعى دا جاسىرىنعان. ول قۇددى قۇزىرلى ءتالىم بەرۋشى ىسپەتتى ــ قايىرىمدىلىعى مەن قاتاڭدىعى قابىسقان، اياۋشىلىعى مەن ايبارى جارىسقان. ول لاۋلاعان جالىنمەن تەرىمىزدى قاقتاپ، بەتىمىزدى كۇيدىرەدى. دەسە دە ول ۇياسىنا باتقاندا ءوزىنىڭ ەلشىسى ــ جايدارلى دا جاعىمدى ايدى كۇللى تىرشىلىكتىڭ جاعدايىن ءبىلىپ كەلۋگە،ارقالاتقان اۋىرتپالىعىن جەڭىلدەتۋگە،قاتاڭدىعىنا قارىمجى قايتارۋعا،اسىرا سىلتەگەن جەرىن تۇزەتۋگە جىبەرەدى.

　　قىستا كۇن تاعى ءبىر كەسكىن كەلبەتىمەن ءوزىنىڭ مومىن، بايسالدىعىن ءبىلدىرىپ،مەيىرىمدىلىك – ماڭعازدىعىن اڭداتادى،ءبىز ونىڭ جىلۋى مەن جاناشىرلىعىن جادىمىزدان شىعارماي،وعان جۇرەك تۇكپىرىمىزدەن تەرەڭ ورىن بەرەمىز.

　　جەتى بوياۋلى ساۋلەمەن مىڭ قۇبىلعان كۇن بىردە اق، ەندى بىردە سارى،تاعى بىردە قىزىل تۇسكە ەنەدى ... كوز ۇيالتىپ،ەرىكسىز ويعا باتىرادى. قايسى رەڭنىڭ ەڭ تاماشا، اسا كوركەم ەكەنىنە ءجىپ تاعا الماي اڭتارىلاسىز دا قالاسىز.

　　ۋا،كۇن! سەن بويدى بالقىتار سىرلى ساۋلە شاشىپ، بار اتىراپتى گۇلمەن كومكەرىپ، قانشالاعان گۇل قۇمار جاندى باۋرادىڭ ەكەن. قايتا قايىرىلماۋعا قايتىپ قانا قيا الامىز. گۇل - بايشەشەك ءوز مەيىرىڭمەن عانا اسەم تۇسكە ەنىپ، نۇرىڭمەن كوز جاۋىن الىپ قۇلپىرادى... كوگىلدىر، جاسىل، كوك، كۇلگىن ــ ءوز جومارتتىعىڭنىڭ كۋاسى؛ قىزىل، سارى، القىزىل ــ مولشىلىعىڭنىڭ ايعاعى ەمەس پە.

　　تامىرىمىزداعى قان وزىڭمەن عانا اعىس جاسايدى، ويتكەنى قان ازىقتى قاجەت ەتەدى، ال ازىقتىڭ قاينارى ءوزىڭنىڭ جىلۋىڭنان كەلەدى. سەن ــ ون سەگىز مىڭ عالامنىڭ قوجاسىسىڭ - سەنىمەن عانا دارقان دالا دانگە تولىپ، جەمىس – جيدەكپەن تۇلەجيدى؛ سەنىمەن عانا بايتاق ءوڭىر وسىمدىكپەن ورانىپ، كوك شالعىنمەن جاينايدى ...

　　كۇن، سەن نەتكەن ۇلى ەدىڭ! الايدا، سەنى جاراتۋشىنى تەك ۇلى دەگەن سوزبەن عانا بەينەلەۋگە قالاي بولسىن!

　　حانزۋشادان اۋدارعان: باقىتبەك نەسىپبەك ۇلى

　　(2 – دارەجەلى سيلىق بەرىلدى)